Ενός λεπτού φωνή

Η σιωπή είναι εδώ, μαζεύει τη σκόνη, απενεργοποιεί τον ήχο, ενώνεται με τη γραφή, την ενατένιση χωρίς θαυμαστικά, επιφωνήσεις, σημεία στίξης,
η σιωπή είναι εδώ,
απλώνεται στο μαύρο κενό, όπου οι σκέψεις αναπηδούν με θόρυβο, όπως τα αριθμημένα μπαλάκια στροβιλίζονται, στο κλουβί, πριν την κλήρωση.
Αγαπά το λευκό πάνω στο λευκό, αγαπά τη δημιουργία, αγαπά την απουσία, την καθαρή σιωπή της.
Η σιωπή μου δεν μιλάει, οπως η σιωπή του ποιητή, είναι μάταιη, εύθραυστη, επιπόλαιη, αόρατη, είναι ένας βόμβος χωρίς ήχο.
Δεν πεθαίνει, αποσύρεται ανάμεσα σε τοίχους, υπόγεια, βουνά και ανέσεις.
Συγκεντρώνει σκέψεις, μαζεύει επιθυμίες, ελευθερώνει από λόγια,
διαλύεται σε χίλια κομμάτια.
Δύσκολη η σχέση της σιωπής με τη χαρά με τη δημιουργία εναι αχώριστη.
Υπάρχει ανυπόκριτη, πολύφωνη, ομόφωνη σιωπή ;
Είναι σαφές δεν είναι σοφή δεν είναι αρετή, δεν είναι πλούσια ή φτωχή.

Είναι υπέροχη η σιωπή του άδειου, του κενού, του ύψους, του βυθού, του μαρμάρου, του μάταιου, του έρωτα ενώνει όνειρα, τα διακόπτει.
Αγαπώ τη σιωπή, που δεν υποδέχεται τη βία, τον φασισμό, την καταστροφή,
τον φόβο, την αδικία, κάθε αποκλεισμό.
Αγαπώ τις φωνές, που ποιούν ανατροπές, που απωθούν σιωπηλές πλειοψηφίες, τις σιωπές της εξουσίας.
Ας κρατήσουμε ενός λεπτού φωνή