Ileana Tounta Center of Contemporary Art, Athens, 1999
I could have exhibited real ATMs instead of 24 photos of their Bust. I did this a little later in 2008, for another similar project, in a wasteland in the Keramikos district of Athens, as part of the REMAP Project. I exhibited a real two-tonne safe that had hanged itself, committed suicide. Unfortunately I wasn’t lucky enough to have such sponsors for the D.A.B., although I did ask for financial support from the association of Greek banks!
On the other hand, the photos of the D.A.B., these busts as a two-dimensional whole, function differently: the photo encourages concentration and observation of detail, and transforms the D.A.B. into contemporary ecclesiastical temples.
I remember when I first exhibited them in 1999 at Ileana Tounta’s Centre for Contemporary Art in Athens. Ileana was still having a big New Year’s Eve party in the gallery’s two large rooms. All of Athens’ seated around round tables with white tablecloths, waiters bent over them, and photos of the D.A.B. on the surrounding walls – it was a terrible image. That evening I came up with the idea – never realised – of hanging my busts (D.A.B.) on the walls of the large hall where the traditional meals of the political parties are held every year during the Thessaloniki trade fair. Only the symbols of each party would change, the rooms would remain the same with the same tables and the same photos of the D.A.B. hanging on the walls…
What’s more, I always have to explain why I photograph such subjects. I remember one guest at the gallery dinner, a supreme judge, who asked me why I aestheticize a utilitarian object like ATMs? In Berlin and New York, or in Paris when I was arrested by the police, I also had to explain to them why.
When, later on, at a biennial photo exhibition on the theme of religion, I proposed the D.A.B. as symbols of the new religion, I was told to follow the usual practice of identifying the theme with the image.
ATM . as symbols of the new religion, I was told to follow the usual practice of identifying the theme with the image, so when we talk about the church, we show its established symbols. Perhaps if we made deposits and withdrawals of feelings; of love, friendship, jealousy, arrogance, intolerance, hypocrisy… perhaps it would be interesting
to have a machine for distributing them.
Point Contemporaine , interview 2018, by Maria Xylopoulou
Ileana Tounta Center of Contemporary Art, Athens, 1999
Θα μπορούσα να είχα εκθέσει πραγματικά ΑΤΜ αντί για 24 φωτογραφίες της προτομής τους. Το έκανα αυτό λίγο αργότερα, το 2008, για ένα άλλο παρόμοιο έργο, σε μια ερημιά στην περιοχή Κεραμεικός της Αθήνας, στο πλαίσιο του προγράμματος REMAP. Εκθεσα ένα πραγματικό χρηματοκιβώτιο δύο τόνων που είχε κρεμαστεί, είχε αυτοκτονήσει. Δυστυχώς δεν ήμουν αρκετά τυχερός ώστε να έχω τέτοιους χορηγούς για TA ATM αν και ζήτησα οικονομική υποστήριξη από την ένωση ελληνικών τραπεζών!
Από την άλλη πλευρά, οι φωτογραφίες του D.A.B., αυτές οι προτομές ως δισδιάστατο σύνολο, λειτουργούν διαφορετικά: η φωτογραφία ενθαρρύνει τη συγκέντρωση και την παρατήρηση της λεπτομέρειας και μετατρέπει το D.A.B. σε σύγχρονους εκκλησιαστικούς ναούς.
Θυμάμαι όταν τα εξέθεσα για πρώτη φορά το 1999 στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Ιλεάνας Τούντα στην Αθήνα. Η Ιλεάνα έκανε ακόμα ένα μεγάλο πρωτοχρονιάτικο πάρτι στις δύο μεγάλες αίθουσες της γκαλερί. Όλη η Αθήνα καθισμένη γύρω από στρογγυλά τραπέζια με λευκά τραπεζομάντιλα, σερβιτόροι σκυμμένοι από πάνω τους και φωτογραφίες της Δ.Α.Μ. στους γύρω τοίχους – ήταν μια τρομερή εικόνα. Εκείνο το βράδυ μου ήρθε η ιδέα -που δεν υλοποιήθηκε ποτέ- να κρεμάσω τις προτομές μου (D.A.B.) στους τοίχους της μεγάλης αίθουσας όπου πραγματοποιούνται κάθε χρόνο τα παραδοσιακά γεύματα των πολιτικών κομμάτων κατά τη διάρκεια της εμποροπανήγυρης της Θεσσαλονίκης. Μόνο τα σύμβολα του κάθε κόμματος θα άλλαζαν, οι αίθουσες θα παρέμεναν οι ίδιες με τα ίδια τραπέζια και τις ίδιες φωτογραφίες των D.A.B. κρεμασμένες στους τοίχους…
Επιπλέον, πρέπει πάντα να εξηγώ γιατί φωτογραφίζω τέτοια θέματα. Θυμάμαι έναν καλεσμένο στο δείπνο της γκαλερί, έναν ανώτατο δικαστή, ο οποίος με ρώτησε γιατί αισθητικοποιώ ένα χρηστικό αντικείμενο όπως τα ΑΤΜ; Στο Βερολίνο και στη Νέα Υόρκη ή στο Παρίσι, όταν με συνέλαβε η αστυνομία, έπρεπε επίσης να τους εξηγήσω το γιατί.
Όταν, αργότερα, σε μια διετή έκθεση φωτογραφίας με θέμα τη θρησκεία, πρότεινα τα D.A.B. ως σύμβολα της νέας θρησκείας, μου είπαν να ακολουθήσω τη συνήθη πρακτική της ταύτισης του θέματος με την εικόνα.
D.A.B. ως σύμβολα της νέας θρησκείας, μου είπαν να ακολουθήσω τη συνήθη πρακτική της ταύτισης του θέματος με την εικόνα, οπότε όταν μιλάμε για την εκκλησία, δείχνουμε τα καθιερωμένα σύμβολά της. Ίσως αν κάναμε καταθέσεις και αναλήψεις συναισθημάτων- της αγάπης, της φιλίας, της ζήλιας, της αλαζονείας, της μισαλλοδοξίας, της υποκρισίας… ίσως θα ήταν ενδιαφέρον να έχουμε μια μηχανή για τη διανομή τους.
